- urbanitas
- urbānĭtas, ātis, f. [id.], a living in a city, city life.I.Lit.:II.
desideria urbis et urbanitatis,
Cic. Fam. 7, 6, 1:in urbis urbanitatisque desiderio,
id. ib. 7, 17, 1.—Transf., city fashion, city manners, both in a good and in a bad sense.A.In a good sense.1.Refinement, elegance of manner, politeness, courtesy, affability, urbanity:2.addo urbanitatem, quae est virtus, ut Stoici rectissime putant,
Cic. Fam. 3, 7, 5.—Refinement, delicacy, or elegance of speech:b.urbanitate quādam quasi colorata oratio,
Cic. Brut. 46, 170; cf. Quint. 6, 3, 17 (opp. rusticitas); 6, 3, 103 sq.—In partic., wit, humor, pleasantry, raillery: contumelia si petulantius jactatur, convicium;B.si facetius, urbanitas nominatur,
Cic. Cael. 3, 6:in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non dico,
id. Fin. 2, 31, 103:ut aliquando subtilitatem veteris urbanitatis et humanissimi sermonis attingerem,
id. Q. Fr. 2, 10, 2:vides exaruisse jam veterem urbanitatem,
id. Fam. 7, 31, 2:mancipiorum urbanitas in dominos contumeliosa,
Sen. Const. 11, 3:in jocis,
Quint. 2, 5, 8:oratoria,
id. 6, 3, 14:risus si aptus est, urbanitatis nomen adsequitur,
id. 8, 6, 74; 10, 1, 115.—In a bad sense, trickery, roguery, knavery:incuriosos milites (vernaculā utebantur urbanitate) quidam spoliavere,
Tac. H. 2, 88; so,vernula,
Petr. 24.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.